De Eerste Week in Xela

Daar zit je dan, al een week in een land ver van Nederland vandaan. Ik had totaal geen idee hoe het leven in Guatemala zou zijn, maar zo'n week vliegt om terwijl het aan de andere kant ook voelt alsof ik hier al jaren ben.

Op de zondag komt onze host moeder Monica, mij en Jelte, een studiegenoot die ik slechts van gezicht ken, ophalen. Alle straten hier in Xela zijn als volgt genummerd; diagonal 12, Calle 6, 7, 19, maar wij rijden naar avenida 20. Rechtsaf een wat vervallen zijstraatje in waar we uitstappen voor een gele garage. Nou, ben benieuwd..., was mijn eerste gedachte. De garage deur gaat open waarachter een groot bruin huis, met een grote betonnen oprit tevoorschijn komt en een voortuin vol planten. Ik zie ook een trapje die je leidt naar de voordeur. Heel anders dan de grijze wat vervallen straat, is dit huis ontzettend groot, een grote trap, woonkeuken, enorme tv in de woonkamer en voor ons beide een eigen slaapkamer. ‘El almuerzo!’ Om 1500 lunchen we met zijn allen: Monica, su esposo (echtgenoot) en sus tres hijos (3 kinderen), van 28, 26 en dochter van 19. Toch even wennen want hier is de lunch de hoofdmaaltijd van de dag. Ik heb geen idee wat ik eet maar het lijkt hier wel een hotel; erg lekker. Een beetje ongemakkelijk aan de tafel, vooral omdat mijn Spaans toch niet zo heel goed is als gedacht. In de avond kijken we met een aantal familieleden de 'Super bowl', onder het genot van nachos. Die van hier zijn toch echt een stuk beter dan in Nederland! Grote driehoekige nachos geserveerd met cheddar cheese en een mengsel van gehakt.

De eerste maandag start met een wandeling over El Mercado Democracia, onder leiding van de oprichter van de taalschool. We lopen door de kleine gangetjes tussen de kraampjes vol met groente, fruit, vlees en een hoop producten die ik niet ken. Zowel binnen als buiten is het een kleurplaat van felle kleuren, van rood, geel, groen, paars en oranje.
Om 1300 lunchen we bij de familie en dan om 1400 gaan we naar de taalschool. Alles studenten, docenten en de oprichter van de taalschool gaan in een ruimte zitten. Daar stelt iedere student een andere studiegenoot voor aan de groep. Daarna worden de regels van de taalschool uitgelegd en we worden voorgesteld aan onze maestro (leraar). Iedereen loopt met zijn privé maestro naar een klein bruin tafeltjes. Een enkeling zit in de tuin waar verschillende planten en bomen en een fontein in staan, terwijl de anderen, waaronder ik, in een aansluitend gebouw in de bibliotheek /café zitten. Om 1700 is er een pauze om daarna het laatste deel van de les tot 1900 voort te zetten. Al direct na deze eerste les merk ik dat ik zelfverzekerder ben om Spaans te spreken aan de eettafel waar we samen met de familie en twee tantes, die vlakbij wonen, dineren die avond. Het is nog best veel handen en voeten werk maar ik spreek Spaans!

De volgende dag stappen Jelte en ik de voordeur uit op weg naar de taalschool. De twee witte schnauzer-achtige hondjes van de familie kijken onze kant op als we het pad opstappen om richting de garagedeur naar buiten te gaan. De warme zon komt ons tegemoet wanneer we deze openen. Vooral tussen 1100 en 1400 is het heel erg warm buiten. Gek genoeg loopt iedereen hier rond in lange broeken en lange mouwen T-shirts en soms zelfs met een bodywarmer of sweater aan. We lopen langs een paar straathonden die hier altijd in dit steegje verblijven. Hun vacht is vies en zit in de klit, en één heeft zelfs een wond op zijn buik. De honden liggen kalm op de verhoogde stoep. We slaan links af en komen aan op de grote straat. De hele weg lang is het opstappen en afstappen van hoge stoepen, het lijkt wel een Obstacle Run! We komen op een kruising en hebben een keuze om links of rechtdoor te gaan, want beide leiden ons naar de taalschool. Links loop je langs een wit grijze muur naar het park met allemaal speeltoestellen. Aan de linkerkant staat een prachtige gele kerk. Een tortilla kraam staat op een stoepje en heel veel kinderen spelen in het parkje. Je loopt langs de bakker op om na 5 minuten lopen uit te komen bij een zalmroze toren die het middelpunt vormt van een soort rotonde waar in totaal drie straten op uitkomen. De andere route loopt rechtdoor, een heuvel af langs de Mercado de Flores; een knal geel gebouw waar zowel binnen als buiten mensen hun producten hebben uitgesteld. Felle kleuren als rood, oranje, groen en geel komen je tegemoet van alle soorten groenten en fruit die in de manden liggen. De vrouwen hebben jurken aan met dezelfde felle rood, oranje, paars en gele kleuren. Een typische snack die je hier veel in Xela ziet en ook op deze markt verkocht wordt, is een bakje papaja, meloen en ander exotisch fruit. We passeren de markt en slaan links af waar we de roze toren aan het eind van de straat zien. Vlak voor de roze toren is een school in dezelfde roze kleur. Een ijzeren prikkeldraad die is opgerold boven op het gebouw schittert in de felle zon. De kinderen gaan hier rond 2 uur naar school. Het hele pleintje staat dan vol met kinderen van een jaar op vijftien in blauw en rode schooluniform. De jongens in broek en de meisjes in rokken. Er rijden dan ook veel pick-ups en andere auto's langs door het kleine straatje. Rond die tijd staan er ook kraampjes langs de weg die fungeren als een soort schoolkantine en waar tortilla's, broodjes of de exotische fruit snacks in een bakje worden verkochten. Er is een winkeltje aan de overkant waar zakjes chips en nachos aan een touw aan het plafond hangen. Eén stap in het winkeltje en je loopt tegen tralies aan waarachter een verkoper zit; tegen diefstal is mij verteld. ''Hola! Buenos días!'' roep ik tegen iedereen die ik zie terwijl ik zigzaggend van de een kant naar de andere kant van de weg loop om zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Vele vrolijke gezichten kijken mijn kant op wanneer zij mij ook begroeten. Tien minuten zijn we al onderweg en het lijkt nog een lange voordat bij de taalschool aankomen, maar nog voordat je dit gedacht hebt verschijnt daar het bordeaux rode gebouw in zicht waar de taalschool zich in bevindt. Eén straatje oversteken en dan rechtsaf het portiek in waar elke middag een mevrouw zit naast haar uitgestalde kleden in de kleuren typerend voor Maya's. "Quieres compar?" Vraagt ze. "No, gracias" en ik loop het trapje op door het hek naar de tafel waar ik les heb vandaag.

Naarmate we meer dagen in het gastgezin zijn, gaat het steeds vertrouwder voelen. Jelte en ik kunnen goed opschieten met elkaar en we hebben leuke gesprekken met de familie. Op woensdag ben ik samen met de dochter, Alejandra, naar de Centro Comercial gegaan voor een pet en een bikini. Uiteindelijk is het een badpak geworden, want ook al is het hier 20 graden, het is geen zomer dus de bikini's zijn er niet. In een parkje naast de winkel zie ik een man achter een microfoon staan met twee speakers. Hij is gepassioneerd in het Spaans een verhaal aan het vertellen. Ook in het park vlak bij de taalschool en in de gangpaden van de markt ben ik mannen tegen gekomen die gepassioneerd met een Bijbel in de hand staan de prediken. Mijn maestro vertelde later die week dat deze mensen hun ervaring met God delen. Een groot deel van de mensen in Guatemala is namelijk christelijk. Hijzelf luistert hier zo af en toe naar en vertelt dat hij zelf ook eens een ervaring heeft gehad met God.

Op donderdag hebben we een film in het Spaans gekeken en Spaanse en Nederlandse tongbrekers geoefend. Heel hilarisch als je alleen een hoop Spaanse (en voor hen Nederlandse) geluiden hoort maar niet snapt wat er gezegd wordt. En daarna na het eten anderhalf uur gedaan over een potje Uno. ''Es tú toca (het is jouw beurt)!''

En dan als kers op de taart, op de vrijdag de verjaardag van Jelte. De dag begon met enorme knallen. Het leek wel alsof iemand neergeschoten werd, maar het blijkt hier een traditie te zijn om met een verjaardag vuurwerk af te steken. De moeder, dochter en ik zingen 'Happy Birthday' en er is cake. Mijn studiegenoten hebben een taart, een cadeau en een piñata geregeld en ik heb gevraagd of we dit bij ons gastgezin thuis kunnen vieren. Dus na de taalles verrasten we Jelte met deze surprise. De piñata werd opgehangen bij het huis van de tante om de hoek. Het is hilarisch, Jelte die geblinddoekt tegen een reuze giraf aan mept waarna er een waterval aan snoep uitvalt. De tante en hostmoeder hebben flink uitgepakt en sandwiches en thee voor ons klaar gemaakt. Met de hele familie en studiegenoten samen eten we taart om vervolgens het nachtleven van Xela te ervaren! Wat een feest, vooral de terugweg met zijn zessen zingend in een Uber taxiauto, bedoeld voor 4 personen. Na het feest houden we nog een after-party bij onze host familie thuis en dan naar bed om 3 uur later weer op te staan voor het beklimmen van een vulkaan, maar daar later meer over. 

Niet meer elke keer zelf hoeven checken of ik een nieuw verhaal erop heb gezet? Meld je aan voor de maillijst en ontvang een melding via de mail, zie https://claudiadejong.reislogger.nl/notificatie. Super handig!