Muy Interesante

16 maart 2020 - Sololá, Guatemala

Wat een dag! Zou Freek Vonk zeggen, of zoals voor mij: Wat een week! Van het ene interview naar het andere interview. In totaal maar liefst acht in één week. Buiten het voorbereiden ervoor, het concentreren tijdens en reflecteren op je eigen performance en alle factoren die van invloed kunnen zijn is het ook ontzettend leuk om te doen. Je hebt namelijk de mogelijkheid om met iemand over zijn leven, zijn cultuur, zijn taal, zijn werk en wat hij of zij belangrijk vindt te praten. Flexibiliteit is een must, dat er even bij gezegd te hebben. Als je op de afgesproken tijd aankomt weet je nooit wat je aantreft. Het is niet gek hier wanneer de mensen nog aan het lunchen zijn wanneer je afspraak is. Dat wordt dan wachten tot ze klaar zijn met lunchen en trek er dan maar gerust veertig minuten voor uit. Gelukkig hebben we daar heerlijke Chai tea in het tentje Momentos de Café, die heb ik altijd al eens willen proberen. Je weet ook niet of de persoon nog weet dat je komt en al helemaal niet hoe het interview gaat plaatsvinden. Zo heb ik met mijn opnameapparaat en notitieboekje tussen de groenten gezeten, in het park, in een comedor, aan de bar tussen de lunchende mensen en zelfs anderhalf uur staand aan de toonbank van de tienda (winkel). Nu lijkt het alsof dat interviewen echt afzien is, maar eigenlijk is dat onverwachte ook wel weer leuk. Wie heeft er nu een gesprek over iemands tradities, werk en taal midden tussen de avocado's en uien, of in de schaduw van het park op een heerlijk zonnige dag? En elke vraag die je hebt, maakt niet uit over wat, kun je gewoon direct stellen tijdens het interview! Geweldig!
Een beetje afleiding deze week hebben we ook gehad; op donderdag hebben we rond gecrosst door Panajachel op de motor samen met iemand die we ontmoet hebben bij het hostel. En ook dit keer doen we niet aan het aantal personen dat 'normaal gesproken' op een plek kan zitten. Gewoon met zijn drieën op de motor, goed vasthouden en gaan. Wind door je haren, lichtelijk angstig maar wel genieten! In de avond ben ik in een tuk tuk gesprongen en om naar de Zumba les te racen. Ik ben een beetje laat, ren de trap op van PanaGym waar bovenaan een man aan de toonbank zit. Hij wijst naar links waar een groep meiden en een docent al intensief aan het dansen zijn. Ik ren naar binnen, hang mijn spullen vluchtig op aan de kapstok en ga achteraan staan waar ik de danspasjes na probeer te doen. Al na vijf minuten is mijn gezicht paars en rood en zit er een brok in mijn keel van het dansen, maar ik geniet van de Reageton muziek en de danspasjes die de energieke docent ons voordoet. "Foto!" roept de docent aan het eind van de les en met onze bezeten hoofden zet de hele groep zijn beste glimlach op. Ik vraag of hij de foto door wil sturen en geef hem mijn nummer. Via de chat vertel ik hem de volgende morgen dat we uit Holland komen en hier voor ons onderzoek zijn. Mijn deel gaat vooral over de publieke sfeer, zoals de markt, winkels en dansles, leg ik uit. Ik plak er een knipogende smiley achter om aan te geven dat het een grap is. Nog geen seconde daarna blijkt het een super opmerking te zijn. Zijn vader werkt bij een bedrijf waar ze films vertalen naar Kaqchikel en hij stuurt het nummer door. Super! Mega interessant en meteen nieuwe contacten gelegd.
Het vinden van interviews hoeft ook niet moeilijk te zijn. Op woensdag lopen Indy en ik over straat. ''Hola'', roept een vrouw maar ons. Ze vraagt of wij van een bepaalde organisatie zijn. Het gaat om Engels lessen voor haar man. Ze legt uit dat hij een examen heeft en ze is bang dat hij het niet gaat halen. "Pasa adelante," (kom binnen, wees welkom) zegt ze terwijl ze de deur van haar huis opent. Voor we er erg in hebben staan we in de keuken van hun huis waar ze Indy laat zien bij welke bladzijdes de man hulp nodig heeft. "Het is niet veel," voegt ze eraan toe. Indy spreekt af dat ze over een uur zal komen om hem te helpen. Na drie uur komt ze terug thuis met een interview op zakt. De rest van de week neemt de vrouw haar mee naar mensen die ze kent. Ze belt aan met Indy, "Hola! Tengo una persona de Holanda que quire hacer una entrevista" (Hallo, ik heb hier iemand uit Nederland die graag een interview wil doen). Niet Indy's favoriete manier van mensen benaderen maar goed, het is een interview. En ook op dinsdagavond blijkt het regelen van interviews appeltje eitje. Indy en ik zijn thuis uitgenodigd bij de vrouw van de comedor. In het interview vertelde ze over hoe ze het eten klaar maken in hun comedor. Vooral thuis, legt ze uit. We hebben een piedra de moler. Knoflook, kruidnagel, rode poeder en broodkuimels worden op de grijze steen gelegd. Met een ronde stenen staaf rollen we over de kruiden, waardoor er naar een aantal bewegingen een poedervormige substantie ontstaat. Bakjes staan aan de zijkant en voorkant van de steen om het poeder dat ernaast valt op te vangen.  "Quires una entrevista con mi hermano?" (Wil je een interview met mijn broer?) zegt ze terwijl ik bezig ben met het rollen van de kruiden. We lopen naar buiten het trapje op naar het buurthuis waar een man buiten zit. Ik stel mezelf voor en plan een afspraak met de man. We gaan weer naar binnen waar Indy ondertussen bezig is met het malen van de kruiden. De moeder doet de kruiden in een pan vol met groenten. De mix van groenten wordt geserveerd met tortillas. Ontzettend lekker. Ondertussen komt haar oom binnenlopen. "Quieres un entrevista con mi tío (Wil je een interview met mijn oom)?" vraagt de vrouw, en ook met hem maak ik een afspraak. Zo gemakkelijk kan het gaan. Voor ons een reden om een paar dagen later te gaan lunchen bij haar comedor om toch nog iets terug te kunnen doen voor haar.
En dan na de verschillende anderhalf uur durende interview begint het transcriberen. Dit is het terugluisteren van de opname en het letterlijk opschrijven van wat er gezegd wordt. Lijkt gemakkelijk toch? Gewoon even anderhalf uur typen? Om dit uit de lucht te halen, 1 uur interviewen betekent 2 of 2,5 uur transcriberen. Tel maar uit, 8 interviews van ongeveer anderhalf uur. Wat een werk gaat dat zijn!

Foto’s

1 Reactie

  1. Theo en anny:
    16 maart 2020
    ze zeggen wel eens , je komt ergens en je maakt wat mee
    dat is voor jou wel van toepassing wat interessant allemaal
    maar wel heel goed , wat een topper ben jij heel leuk om te lezen liefs van ons